GITA

Juli 2018 teken ik. Gita komt in mijn leven. Bij de handelaar sta ik in haar stal en ervaar onrust. Ik raak haar aan en streel haar. Even een zucht en een kleine moment van iets ontspanning. Als ik haar meeneem naar buiten slaat de onrust en drukte meteen weer toe en het wordt me duidelijk dat er geen enkele binding met een mens ooit is geweest. Het zijn de andere paarden die haar steunen, de mens is een stressgevende factor. Ze hoort bij mij, zonder twijfel. Mijn hart opent zich onmiddellijk voor dit mooie wezen, natuurlijk komt ze bij me.

15 Maanden werk ik met haar om haar lichamelijk en tussen de oortjes in haar kracht te zetten. Prachtige maanden waarin ze zich op alle fronten volledig herstelt. Een mooie plaatsing volgt bij een liefdevolle dame.

Volkomen onvoorziene en langdurig stressgevende en verdrietige omstandigheden maken echter dat Gita ontheemd en ontredderd 1,5 jaar later bij me terugkomt. Ik herinner me die dag alsof het gisteren was: Als ze wordt gebracht en op haar vertrouwde plek aankomt, loopt ze een rondje, komt naar me toe, raakt me aan en slaakt een enorm diepe zucht. Thuis, veiligheid! De volgende ochtend haal ik een volle kruiwagen mest uit de schuilstal. Gita had veelvuldig verstoppingskolieken de laatste periode en laat nu de eerste nacht hier werkelijk alles in één keer los. Koliek heeft ze daarna nooit meer gehad.

Mijn ontdekking van een lichte zwelling achter haar linker voorbeen die in de kliniek wordt gediagnosticeerd als melanoom maken dat Gita aan me wordt overgedragen. Ook onder de kin en onder de staart zijn melanomen ontstaan. Mijn kijk op het ontstaan van ziektes en aandoeningen is eenvoudig: Leef niet eensluidend met je zielendoel met als onlosmakelijk gevolg veel stress, en je lijf uit zich door grote of kleine aandoeningen. Voor een dier geldt hetzelfde maar hij is daarbij volkomen afhankelijk van de eigenaar in het tegemoet komen aan zijn behoeftes en het minimaliseren van stress. Daarnaast verbindt een dier, een Spaans paard in het bijzonder, zich volledig met zijn eigenaar en ervaart ook diens stress. De verantwoordelijkheid die een eigenaar draagt voor welzijn van zijn paard is enorm en zelfs van levensbelang. De gebeurtenissen het laatste anderhalf jaar in het leven van Gita nodigen aandoeningen uit, en dat is wat gebeurde.

Met deze overtuiging neem ik de beslissing Gita los te koppelen van alle vorm van werk en alles wat stress zou kunnen geven en biedt haar langdurig weidegang vlakbij mijn huis. Natuurlijk met een maatje. Maandenlang lopen ze daar en behandel ik haar aan de rand van haar weiland op energetisch niveau, geen verwachting, geen druk, alles is goed. Jij krijgt alle tijd en ruimte om te doen wat goed is voor jou! Iedere avond weer, maandenlang en ik ondersteun haar met natuurmiddelen. Als beide paarden laat herfst naar huis komen is de melanoom onder haar kin nagenoeg verdwenen en die bij haar linker voorbeen minimaal gegroeid. Onder haar staart zijn er een aantal gedroogd en afgevallen. Een enorm gunstige ontwikkeling. In de winter dat jaar voel ik dat ze graag weer wat wil doen en ik begin rustig met wat lichte arbeid. Ze geniet ervan.

Dan volgt een bezoek van Pouline. Met alle liefde die in haar is, begeeft ze zich tussen mijn kleine kudde.  Zij maakt contact met de dieren en vertelt me wensen van mijn paarden die overduidelijk kloppen en passen in de lijn van het proces dat mijn dieren belopen. De uitspraken van Pouline zijn van grote toegevoegde waarde om het welzijn van mijn paarden te vergroten en werken ook door om mijzelf op dieper level met mijn paarden te verbinden. Alle paarden die ik heb, hebben wel wat te zeggen, een wens uit te spreken. Gita spreekt één wens uit: “een veulentje zou leuk zijn verder heb ik alles wat ik begeer, ik ben oké, niet storen, gaat perfect”. En ook dat was precies wat het was. Ik voel haar tot in detail haarfijn aan maar miste deze wens. 

Na een poos voel ik dat het tijd wordt iemand te zoeken waar Gita weer nummer één kan zijn. Door mijn revalidatiewerk met de anderen, ontbreekt het me langzamerhand aan voldoende tijd voor Gita. Een bezoek van Kim volgt en het is liefde op het eerste gezicht. Ik kijk op afstand naar het allereerste contact en de chemie is er direct. Gita kiest haar, van binnen uit en volledig. En als Kim de menselijke onzekerheid en twijfel heeft overwonnen, gaat ze er vol voor. In deze eerste ontmoeting wordt ook meteen de wens van Gita besproken. We geven er gehoor aan. We zorgen dat ze haar veulen krijgt. Een prachtig paardenmeisje die de naam Maite(bemind) draagt wordt geboren 18 mei 2023. Al voor de conceptie nam Maite's energie contact met me op en vertelde me deze naam. Gita blijft hier in pension. Ze voelt zich hier goed; thuis. Langzaam maar zeker trek ik me gevoelsmatig terug en draag ik haar volledig over aan Kim. Zij adopteerde later ook nog mijn shetlander en revalidatieproject Pippi. Gita en Pip zijn inmiddels dikke vriendinnen. Als Kim door omstandigheden tijdelijk wat minder tijd heeft voor Gita stel ik voor Gita en Pip naar het grote weiland te brengen waar ze ook met Maite was, zodat ze in ieder geval de afleiding van onbeperkt weidegang hebben. Dat lijkt een mooie en voor ieder bevredigende oplossing.

11 september 2024, na 2,5 jaar weer een bezoek en logeerpartij van Pouline.  Elkaar ontmoeten om samen met de kudde bezig te zijn bracht ook nu mooie geschenken.

De melanoom achter het voorbeen van Gita is de afgelopen periode sterk gegroeid en baart zorgen. Ergens in het proces vanaf winter '22 zijn er dingen veranderd waardoor de gunstige ontwikkelingen omgeslagen is. En natuurlijk is er enorm veel veranderd maar altijd met de intentie om in haar behoeftes te voorzien. De eerste dag dat Pouline er is, voel ik sterk dat we eerst naar Gita en Pip op het grote weiland moeten gaan ondanks het feit dat Kim er niet bij is. De verstandhouding tussen Kim en mij is van dien aard dat ik weet dat dit kan en mag. We wandelen naar Gita en Pippi en lopen de wei in. Pippi komt als eerste aan en is wat opdringerig. Dan komt Gita waardoor Pip afstand neemt en Pouline kan invoelen bij Gita.   “wat een spanning, wat een zware spanning, benauwend"  zegt ze. "Gita staat op scherp, haar voeten lijken de grond niet te raken”. We bespreken daarna het werk dat Gita doet en ook daar komt een duidelijke boodschap van Gita. “niet rijden”.

Wat geweldig hoe Gita weet en kan communiceren hoe ze zichzelf moet beschermen. De singel drukt namelijk inmiddels zijdelings tegen de melanoom waardoor deze nog geactiveerd wordt in groei. We spreken verder over het verdriet dat deze boodschap Kim zal brengen en of er misschien een derde paard bij moet komen om zo de stress die Gita zou kunnen ondervinden omdat ze niet meer aan de wensen om te rijden van Kim kan voldoen, te ondervangen. Op dat moment komt Pippi aanlopen en draait zich om Pouline heen, ze blijft rondjes lopen rond haar en zelfs tegen haar. Aandacht!!! Als Pouline zich richt op Pip komt de boodschap luid en duidelijk binnen. “hee, ik ben er ook, zie je me wel, ik wil graag werken”. Deze boodschap was ook voor mij niet mis te verstaan.  

De ochtend erna volgt een tweede ontmoeting tussen Gita, Pip en Pouline. Kim is er ook en zij heeft Gita en Pip hier naar huis gebracht, bij de rest van de kudde. Pouline staat bij Gita en legt haar handen op haar lichaam. Ze ervaart geen spanning meer, Gita is innerlijk rustig, de alertheid is vervlogen. De boodschap van Gita is er meteen. “hier voel ik me thuis, ik wil hier zijn, dit is thuis” en “niet rijden” ze herhaalt het en herhaalt het nog een keer. Hoe bijzonder dat het paradijselijk stuk weiland waarop ze 24/7 kan zijn met Pip en er zelfs voorheen herstelde van haar melanomen, nu zoveel spanning geeft. En dit, alleen dit hier bij mij aan huis, thuis kan zijn. Dit had ik niet gezien, Gita toonde uiterlijk geen enkele spanning maar dankzij haar boodschap aan Pouline komt dit zo belangrijke gegeven toch aan het oppervlak. Natuurlijk zijn Gita en Pip hier thuis gebleven. Pippi en Gita laten in de dagen daarna Pouline nog iets waardevols weten: Pip heeft ondanks eczeemdeken veel last van jeuk. De afleiding bezig te zijn helpt haar ook dat draaglijk te houden. Gita zou nog een veulen krijgen wel leuk vinden. 2 Nog belangrijke gegevens waar hun welzijn weer door zal worden vergroot!

De stress in leefomstandigheden die Gita ondervond die de groei van de melanoom negatief beïnvloedt, is onmiddellijk verdwenen. Daarnaast wordt aan het creëren van verwachtingsloze acceptatie om het ultieme klimaat voor heling te scheppen, hard gewerkt. Pip is inmiddels zadelmak en ze vindt het zo ontzettend leuk! En Pip krijgt thuis weer haar avonturen track rondom huis en moestuin. Wauw, iedereen weer op het juiste pad.