Roos

20 oktober

Een lief mens diende zich aan met een fantastische plek aan huis en nog 2 paardjes thuis. Roos sprak haar aan, mijn woorden over Roos, de weg die we samen hebben bewandeld, alle foto's en beelden, de enorme progressie in stabiliteit en innerlijke rust en balans. Dat dit gezien werd en naar diepe waarde ingeschat werd, was voor mij een immens cadeau.  En vooral gaf het mij aan dat deze mensen weten waar het in interactie en omgang met paarden om draait. Een afspraak voor een bezoek is gemaakt.

En toen was het dan zo ver. Moeder en dochter kwamen samen en het gevoel naar Roos was meteen fijn. Maar ook van de kant van Roos was er onmiddellijk acceptatie en toenadering. Ze was duidelijk en goudeerlijk in het afgeven van signalen en de lieve mensen interpreteerden deze zo vol gevoel en begrip. 

Gisteren is Roos vertrokken. Wat onzeker maar ooh zo netjes stapte ze op de trailer. Met zoveel meer zelfvertrouwen en gevoel voor eigenwaarde dan toen ze hier kwam.  Ik zie haar nog bijna achteruit kruipend, zichzelf zo klein mogelijk makend,  hier aankomen.  Wauw meid, wat ben je gegroeid!!

En ook bij aankomst op haar nieuwe plek is er geen angst geweest. Heerlijk staat ze te eten en is er rust in haar ogen.  Met enorme liefde en koestering omringt en wat is ze daar gevoelig voor. Een heel bijzondere dame onze Roos. 

Lekker buiten de volgende ochtend, wat jammer dat het zó regent de hele dag,  geeft een wat zoekend en nieuwsgierig ogende Roos. Maar ook nu niks van de oude angst te bespeuren. 

Já, ze is waar ze zijn moet. Kroon op mijn werk!!

13 oktober

Vanwege de regen en het land dat wel erg vertrapt wordt daardoor,  is het hele spul naar huis gekomen vandaag en kunnen  Roos, Gita en de kleintjes genieten van hun schuilstallen.  De oppastaak van Roos is ten einde. Wat zoveel betekent dan dat ik een blijvende nieuwe plek voor haar ga zoeken. 

Roos is van een bang en afwijzend paardje veranderd naar een dier met veel meer vertrouwen in mensen. Het is een proces en er kan nog veel meer gewonnen worden op dit gebied. Dat zal ook zeker gebeuren als ze diep gaat voelen dat ze ergens een blijvende plek heeft.  En die ga ik nu voor haar zoeken.

30 september

Dan weer het idee te gaan rijden en ik observeer en voel.  En dan is voor mij  de boodschap duidelijk. De grote ogen waar onzekerheid en zelfs wat angst uit af is te lezen als ze voelt dat misschien gereden gaat worden. Ze lijkt wel te vragen: doe het niet alsjeblief. 

En ik besluit het niet te doen en ook voor haar in de toekomst hier, dit niet meer te willen.  Ondanks dat ze braaf gereden is bij de vorige eigenaar. De lieve meid is 16 jaar, uit alles spreekt hoe zwaar haar leven was. Ik gun haar een verder leven dat wellicht op een andere manier dan met rijden wordt ingevuld. Of het moet zo zijn dat ze ergens terecht komt waar ze zó haar blijvende thuis vindt en er zóveel vertrouwen ontstaat dat ze op lange termijn over haar aversie heen kan stappen. 

Hier heeft ze meteen een hele mooie taak gekregen. Oppasmoeder. Met Maite en Gita is het traject afspenen begonnen en 20 oktober komt Gita zonder Maite definitief weer hier thuis.  Nu staat Roos om te wennen bij de veulens. Dagelijks al een aantal uren zonder Gita erbij, die staat dan achter een draadje.  Mooi dat de kleintjes na hittepetit en baasje Gita dan een heel andere opvoeder hebben.

27 september

En dan gaan we voor de eerste keer wat rondstappen onder het zadel. Kim ondersteunt me door haar heel zachtjes aan de hand mee te nemen. Wat deed ze het knap.

Hieronder op de ingesproken korte video een compilatie van dit leuke gebeuren vandaag.

Op de foto's zo mooi te zien dat ze al snel ietsje lengte durft te maken in de hals. Zo werken we aan het vertrouwen in de ruiterhand. 

22 september

We zijn weer een hele poos verder. Een tijd die in het teken stond van: "landt maar meidje". Je hoort hier, mag er zijn, bent geliefd en welkom.  Veel energiebehandelingen kreeg en krijgt ze, weinig arbeid, veel weidegang, ondersteuning met hom. middelen. Alles gericht op ontspannen en alle trauma loslaten die in haar leeft/leefde. En het werkt!

De spierspanning in haar lijf is enorm gedaald. Ze is stukken zelfverzekerder en voelt zich inmiddels helemaal thuis. Zowel met Ferry als met Belle kan ze het goed vinden en ook naar mijn nieuwe ster Barry is ze toegankelijk en vriendelijk. Haar angst en onzekerheid verminderen nog iedere dag.  Haar angst wanneer iemand in de buurt van haar oren komt is er zeker nog wel.  Ze is te halsteren en hoofdstel is ook geen enkel probleem. Omdoen altijd met beleid en kalmte. Ze is zelfs toegankelijk naar vreemde mensen nu. Dat was een grote stap.

Haar neus toont de tekenen van een ingegroeid halster, dat moet haar als veulen of jaarling enórme pijn hebben gegeven.  Je kunt je voorstellen dat wanneer een paard groeit en het halster niet wordt versteld of vervangen dat de druk op neus en op het atlasgebied gigantisch wordt. Zo erg dat het bot in de neus vergroeid. Op de neus van roos is een duidelijke deuk waarneembaar en achter de oren is ze voor aanraking niet ontvankelijk. Ze draait zich onmiddellijk weg.  Het is knap van haar dat ze zich zo netjes het hoofdstel om laat doen. M et rijden is haar hoofd mooi rustig waaruit geconcludeerd mag worden dat er achter de oren/ atlasgebied geen pijnklachten zijn. 

Hieronder een korte video van gebruik van achterbenen. Geweldig hoe dat al zo sterk is verbeterd. Gelijk met het loslaten van trauma en letterlijk landen op deze plek, landt ze in haar lichaam waardoor het gebruik van haar lijf en benen zo mooi verbetert. Het zal niet zo heel lang meer duren tot ik haar ga rijden. Ik kijk daar enorm naar uit!

En een video van een wandeling samen met Ferry over de weg van weiland naar huis. Dapper ding!

 13 juli

Roos gaat fijn. Ik gebruik het woord basisvertrouwen in een eerder bericht. En dat is precies wat het is. Dat groeit met de dag en ze transformeert in een blij paardje dat durft te landen op de plek waar ze is.  De energiebehandelingen doen hun werk en ik ben er blij mee!

Ze is gereden bij de vorige eigenaar en was daarin braaf,  meewerkend en goed tactmatig.  Met daarbij niet voldoende lossigheid in haar lijf maar wel haar staart los en oren spelend heen en weer. 

Dat geeft aan dat het coördinatieprobleem dat ze laat zien als zij heel langzaam een de hand een klein rondje moet draaien (video verslag hieronder), weliswaar lastig voor haar is, maar haar geen pijn geeft.  Tekenen van pijn geeft ze niet, wel tekenen van onzekerheid over het gebruik van haar lijf. 

Roos heeft veulens gehad in het verleden, dat is duidelijk aan haar uier te zien. Bijzonder aan Roos is daarbij dat ze twee opvallend verschillende tepels heeft qua grootte. Als ik nu een verklaring zou moeten geven voor het coördinatieproblemen van de achterbenen zou ik me daarbij kunnen voorstellen dat er tijdens de geboorte van een van die veulens iets niet goed is gegaan in bekkengebied/ schaambeen waardoor er een zenuwblokkade is ontstaan die invloed heeft gehad op uier en beweging van de achterbenen. 

Nu licht aan het werk  met daarbij natuurlijk goede aandacht aan alles wat ze laat zien.  Roos is heel toegankelijk en lief en houdt van aandacht.  Het is gemakkelijk haar te 'lezen".  

 29 juni

Zoals vaak gebeurt, gebeurt ook bij Roos. Ik leg uit:  Wanneer een paard tot rust komt, een gevoel van veiligheid ervaart en zich gezien voelt, komen problemen, pijnen en gevoeligheden tevoorschijn die het dier zo goed mogelijk heeft verstopt uit zelfbescherming.

Zo ook bij Roos. Zij gaf me een wat bijzonder beeld in beweging, haar staart leek wat laag aangezet door wegzakken van achterbenen.  Maar niet schokkend allemaal en ogenschijnlijk leken het spanningsproblemen en vooral angstproblemen.

Nu zij meer tot rust is gekomen, letterlijk landt en ook Belle haar accepteert en in de waarde laat, komt tevoorschijn wat tevoorschijn komen moet.

Het filmpje hieronder is gemaakt toen de osteopaat er was. Je ziet erop hoe Roos volkomen ongecoördineerd haar achterhand gebruikt en hoe ze twijfelachtig haar voeten neerzet.  Ze houdt haar bekkengebied en heup vast en beweegt met haar lijf van voor tot achter aangetrokken was de conclusie van de osteopaat.  

We gaan ervoor Roos. Vertrouwen!  

25 juni

Een zonnige zondag op de wei.

24 juni

Roos, veel aandacht en niks moet nog. Energiewerk is echt haar ding. Ze gaapt het uit en laat zo veel zware gebeurtenissen los die zich als trauma in haar  hebben vastgezet. Zo nu en dan in de longeerbak haar benen strekken of opgezadeld wandelen door de rijbak.  Fijne contactmomenten waarbij het alleen om de interactie gaat, het samen zijn en waarbij niets moet.  Vertrouwen en zelfvertrouwen krijgen. 

Verder lekker op de wei de hele dag met vriendin Belle.  Afleiding wanneer de merries met veulens een poos thuis zijn wanneer Gita wordt gereden.  Afkijken wanneer ik Belle rijd en ze naast de rijbak loopt. 

En het werkt; haar oogopslag wordt rustiger, het alert zijn wordt minder, langzaam maar zeker daalt het geloof in dat ze thuis is en dat haar verdere leven mooi zal zijn.  Haar basis vertrouwen in zichzelf groeit.  Wat hou ik weer van dit dier!

4 juni

Daar is Roos. Een mooi Portugees dametje van dit jaar 16 jaar.  Haar zware verleden toont zich lichamelijk. Vele littekens geven er blijk van. Maar ook geestelijk liet het zijn sporen na. Roos is onzeker en heeft geen fundamenteel vertrouwen in zichzelf noch in mensen en dingen die om haar heen gebeuren. Ze staat net te veel op scherp. 

Ondanks dat is ze goed te rijden. Maar daar begin ik nog even niet mee. Eerst de rust vinden, mij leren kennen, de gewoontes hier en de nieuwe omgeving.

Vandaag de kennismaking ging prachtig. Ze gaf zich goed en kwam mooi tot rust. In de longeerbak later was ze heerlijk attent. Reageerde op kleine signalen maar bleef rustig. In stap goede ontspanning. In draf was ik dik tevreden. Mooie momenten en momenten met iets te veel spanning volgde elkaar op en galop ging perfect. Geen enkel moment in de hele sessie raakte ze overmatig gespannen.  Haar binnenoor bleef op me gericht en we speelden prachtig op elkaar in. Wederzijds begrip! Na het werk volgde ze me los de longeerbak uit en bleef bij me staan. Top meid! Een  teken dat we op de goede weg zijn. Het voelde al als een "gewoon" paard in een nieuwe onbekende omgeving. Haar zachte oog waar geen stress te bespeuren valt op de foto's is voor mij een groot kado!

Met Belle en haar samen gaat het mooi.  Ze hebben gemeenschappelijke ervaringen gekend. Niet gezien zijn, verwaarlozing en geweld.  Belle is hier geland, Ze is vol vertrouwen, staat in haar kracht, is zelfverzekerd en hangt aan me.  Een mooi voorbeeld voor Roos om zich daaraan op te trekken en mee te gaan in deze energie van één zijn. Want geloof maar dat deze energie van liefde tussen mij en Belle voor Roos voelbaar is. Dat helpt haar rust te vinden en ontspanning. Het is goed, want voor jou voor ik dit ook meidje.

Een compilatie van de eerste sessie vandaag "kennismaking" vind je hieronder in beeld in een korte video. Van de eerste sessie in de longeerbak later op de dag zie je in vele foto's.

Daaronder nog wat foto's van aankomstdag en het eerste contact met Belle.