Luna

20 april

Luna en Baily samen op hun nieuwe plek waar niets meer hoeft en alles mag. Een lot uit de loterij dat Luna kon blijven bij haar eerste vriendin waar ze ooit mee durfde kroelen . Zoo blij met deze plaatsing van deze prachtige dames samen. 

Hieronder een korte video net na aankomst en een foto van dag 2 waar de kudde van 4 compleet bij elkaar loopt. 

12 april

Een heerlijk kroelmoment met buurpaard Baily .

28 maart

Luna, vandaag was de behandelaar er weer een keer en hij controleerde ook Luna nog een keer. Alles prima in orde en ook tussen de oortjes heb ik al een hele poos een heerlijk ontspannen evenwichtig en blij paard. Perfect gedraagt ze zich, met goed respect, heerlijk aanhankelijk en vriendelijk. 

Ik vind Luna zeker geen paard om rondjes in de bak mee te rijden en geloof stellig dat een leven als recreatiepaard met heerlijk buiten, een speels sprongetje en af en toe een rondje in de bak, haar het best zou passen. En dat ze daar ook echt blij en evenwichtig van zal blijven. 

Luna is zover dat ik de weg ga bewandelen haar aan die mooie en passende plek te helpen.  Ik zie twee mensen voor me die samen aan het werk gaan. Met wandelen, wandelen met zadel,  dan spelenderwijs iemand er op en aan de hand geleid. Alles in een rustig tempo en met steeds groter vertrouwen in elkaar.  Zo zie ik de (zichzelf) aangeleerde en wat werkontwijkende loperigheid verder afnemen en omzetten in "ooh wat leuk met een mens te werken als ze op mijn rug zitten". Ik heb hier niet de mogelijkheid het op deze manier aan te pakken maar zo, of vergelijkbaar met deze gedachte, zie ik het voor me. 

Luna heeft nooit gebokt, dat is fijn om te weten. Ze was enkel wat te voorwaarts. De manier van rijden met hoofd achter de loodlijn,   maakte dat ze met haar wat overbouwde lichaam natuurlijk ook moeilijk in evenwicht kon blijven.  Juist spelenderwijs bezig gaan nu en dit nooit meer doen, zal maken dat ze met hernieuwd vertrouwen plezier kan krijgen.

Ik zoek dus voor Luna een recreant die dit helemaal voor zich ziet, geen ambities heeft qua dressuur in de bak en sowieso geen wedstrijdambities. Die druk past niet bij Luna. ik gun haar een ontspannen leven waar ze mag zijn wie ze is zonder de druk van prestatiedrang. 

Hieronder een serie foto's van vandaag. Lekker los in de longeerbak even uitleven. Heerlijk vindt ze dat, 

27 februari

Op alle fronten gaat het goed met Luna.  Ze bleef me te lang op de voorhand lopen en was daar heel moeilijk te corrigeren. Ik had de indruk dat er lichamelijk zeker nog verbetering moest zijn te realiseren met in mijn achterhoofd de gedachten dat de natuur haar een lijf heeft gegeven dat beter bruikbaar is voor haarzelf dan dat het nu lijkt. Er moesten nog op te lossen blokkades zijn.  

Zo kwam ik bij een nieuwe behandelaar/osteopaat terecht die niet vanuit technische kennis werkt maar vanuit een zuiver weten en voelen. En dat was precies wat Luna nodig had. Er is na de behandeling een enorm verschil in gedrag, in bewegen en in tempo. Nu kan ik haar gewoontegedrag aanpakken en haar ook in het werk in balans krijgen.  Ja, ze is een  actief dier. Maar binnen die grenzen is er veel mogelijk nu. Geweldig om te ervaren.

Onderstaande video de longeersessie van vandaag , los natuurlijk. Daarop is te zien dat binnen korte tijd haar loperigheid onder controle is en ze goed schakelbaar wordt,  haar hoofd rustig houdt, en haar balans vindt. GEWELDIG!

23 december

Luna, wat wordt ze "normaal".  Balans is het sleutelwoord. Luna kwam als een gesloten paard, in zichzelf gekeerd. Onbalans was het meest treffende woord. Onbalans in gedrag naar andere paarden, onbalans in gedrag naar mensen in de zin van te weinig respect en te weinig vertrouwen in hun leiderschap, en lichamelijke onbalans door lichaamsbouw en de wijze waarop arbeid was gevraagd. 

Stap voor stap werk ik aan de problemen en een tempo dat ze bij kan benen en zelf aangeeft. We werken nu met regelmaat en ze laat duidelijk zien ervan te genieten om haar lijf te kunnen gebruiken.  Het valt haar zeker nog niet mee, het schuddende hoofd in het vrije werk wordt beduidend minder maar is er zeker nog.  De loperigheid wordt minder.  Ondanks de grote hoeveelheid energierijk voer die er in gaat. Dat  brengt haar energielevel wat omhoog wat niet optimaal is voor het werk. Maar wel voor het optimaliseren van haar lijf en gewicht, en dat heeft prioriteit. Langzaam, en daar komt het sleutelwoord, komt er wat meer lichamelijke balans.  

En dan haar gedrag naar andere paarden. Ze hield afstand, werd boos, onzeker, was wat aanvallend soms naar alle anderen, geen enkele uitgezonderd.  Zocht geen enkele toenadering.  Een brok frustratie. Zeker voor een kuddedier afwijkend gedrag. Maar ook in dat gedrag komt een balans,  nog niet helemaal normaal, maar zeker op weg naar normaal. Soezen langs de draad deed ze al een poos maar aanraking was ondenkbaar. Ik ben blij met mijn 2 super sociale dieren Benji en Pippi. Zij wijzen haar niet af maar blijven standvastig volhouden steeds weer om contact met haar te krijgen. En met succes! Zowel door Pippi en door Benji laat ze zich met regelmaat over het hoofd likken. En ze snuffelt terug en likt of krabbelt zelf ook een moment. Ze kan speels zijn, uitdagend en soms springend langs de draad. maar nu niet uit angst of frustratie maar uit speelsheid of even onzekerheid die ze zo af laat vloeien. Ja, het lukt haar paard te worden onder de paarden.  Ook gaapt ze op deze momenten uitgebreid de spanning die het nog wat oproept eruit. Geweldig!

Dit heeft een bijzonder gevolg wat ik eerder heb ervaren bij een paard met ontregeld  paardengedrag.  Naar mensen was haar gedrag ook afwijkend. Te klef, als ik haar aanraakte deed ze onmiddellijk pogingen te gaan kriebelen bij me.  Dat lijkt aanhankelijk maar is  geen normaal paarden gedrag.  Met leiden heb ik eraan moeten werken mijn ruimte vrij te houden. Er was niet voldoende respect en zeker niet het vertrouwen in die leidende mens waar ze zichzelf , daar komt het sleutelwoord weer, beter in balans door zou gaan voelen.  In de periode waar ze meer contact ging maken met de andere paarden, verwijderde ze zich van mij. werd afstandelijk, hapte me zelfs een keer. "Nu ik paardenvrienden heb,  wat moet ik nu met mensen", lijkt ze te zeggen.  Ook dat is normaal.  Een paar sessies in de longeerbak waarin ik mezelf weer neerzet als duidelijk leider en in de omgang mijn respons op haar veranderde gedrag duidelijk, liefdevol en corrigerend houden, maken dat onze verstandhouding nu gezonder is en in, voor wat haar betreft, groeiende balans. 

Hieronder een serie foto's van contactmomenten met Luna en Pippi. 

9 december

Zadel en hoofdstel vandaag op maat gemaakt en daarmee een poosje in de longeerbak bezig geweest. Altijd leuk om te doen weer.  Wat staat het haar stoer.  Zadelen mocht Pippi bij zijn. Mooi hoe Luna went aan de aanwezigheid van een ander paardje zo dicht bij.  Ook weer even een contactmomentje tussen de twee. Fijn.  

Luna was in eerste instantie niet blij met dat ding op haar rug maar dat duurde maar even. Al snel helemaal ontspannen, vrolijk en blij. Vooral geweldig dat ze niet "naar binnen schoot". De open blik die langzaam tevoorschijn is gekomen bleef na deze toch wel even stressvolle toestand heel mooi open en toegankelijk. En....vandaag het evenwicht tussen links en rechts stukken beter. Wat een kado! Rijden ga ik lang nog niet doen maar hoofdstel en zadel met regelmaat erbij pakken zeker wel. Zo koppel ik de associatie zadel-rijden los van elkaar. 

Hieronder foto's van deze sessie waar de korte momenten van stress en zeker ook de openheid en blijheid zijn te zien. 

7 december

Een sessie in de longeerbak vandaag in beeld gebracht. Ze ging heerlijk en had er zin in. Mijn Luna verandert op alle fronten, ze groeit en ontwikkelt zich prachtig.  Spieren ontwikkelen en ze wordt ronder. de maag is tot rust,  de spierspanning die voelbaar was ebt weg. De gehaastheid verdwijnt. Geweldig.

Iedere keer als ik met haar werk laat ik haar aan halster en touw ook bij Pippi. Pippi is een enorm kroeldier en ze zal altijd even proberen hoe Luna reageert. Want in het contact met andere paarden vertoont Luna zeker afwijkend gedrag en is er hulp nodig. Vandaag voor het eerst geen afweer en veel minder onzekerheid en zelfs een heel voorzichtig klein kroelcontact.  Geweldig.  Ook met Benji wordt het contact beter. Soms licht aanraking dat ze goed accepteert, dan weer wat bozig. Nu de laatste dagen soms speels half steigerend naar Benji. Ik ben blij met de ontwikkeling. Ze durft zichzelf te laten zien nu en wordt krachtiger.  Onzekerheid en angst vloeien langzaam maar zeker af. 

Foto's van het werk vandaag hieronder. Ik geniet van haar uitstraling en ook hoe haar lijf ontwikkelt. Wel zie ik op een van de foto's aan haar ogen dat de balans tussen links en rechts nog niet optimaal is. 

24 november

De osteopaat is geweest en ook weer fijn even bij Luna. De complimenten dat ze er geweldig uitziet ontvang ik met plezier. Luna is lekker weer los en ik kreeg tips om dit zelf te kunnen doen de komende periode. Dat doen we zeker.  

22 november

Het gaat goed met Luna. Ik heb het juiste voer en homeopatische middelen gevonden om haar aan het groeien te krijgen. Nog maar pril. Maar na een week dit te gebruiken kan ik echt zien dat er iets positiefs gebeurt.  Ontzettend blij mee want het baarde me wat zorgen. De tandarts is ook geweest en zij constateerde dat het glazuur van Luna niet van sterke kwaliteit is.  Dit duidt hoogst waarschijnlijk op tekorten in de opgroei. Daarmee zijn de maagproblemen die ze had voor mij ook verklaard en het moeizame aankomen.  De stofwisseling weer goed op gang krijgen is een opgave maar het lijkt nu echt te gaan lukken. 

Ze geeft aan graag wat te doen dus ik ben regelmatig en rustig aan het werk met haar. Dat gaat mooi. Achterhand versterken in de longeerbak en met wat  oefeningen aan de hand in de rijbak.  Ze geniet duidelijk van de aandacht en opent zich gaandeweg steeds meer.  De naar binnen gekeerde blik maakt langzaam maar zeker plaats voor openheid.  De vermoeidheid van eerst is ze helemaal kwijt.  Een heerlijk lief en toegankelijk dier om mee bezig te zijn. Rijden staat lang nog niet op het programma.  Eerst sterk worden in het lijf, wat conditie krijgen en groeien! Wederom een echte hartendief die enorm van knuffelen houdt. Zo leuk!

Hieronder foto's van de tandarts. Arm ding. Maar het is weer mooi voor elkaar. 

20 oktober

De vermoeidheid is duidelijk aan het afnemen, ze rust niet extreem veel meer.  Wel mooi om te zien dat ze de rust heeft gevonden lekker te gaan liggen zo nu en dan.

Heel rustig pak ik het werk met haar op. Ik wil haar graag wat beweging gaan geven.  Enkele keren per week en zeker niet intensief.  Onbelast natuurlijk ook voorlopig.  In de longeerbak kon ik meer rust houden nu, minder overhaast de eerste keer. Wel  behoorlijk slaan met haar hoofd in het begin in draf maar dat ebde toch wat weg en jawel, ze begon te briezen en genoot toen duidelijk dat ze  haar beentjes lekker mocht strekken.  In stap legde ze haar hals mooi uit en gebruikte haar lichaam goed. Fijn!  Haar blik is in het werk zeker niet wat hij zou moeten zijn.  Ze keert naar binnen en sluit zich af. Gaandeweg zal dit ook veranderen als ze gaat beseffen dat ze in het werk begrepen wordt en dat er heel weinig wordt gevraagd van haar.

Toenadering naar de andere paarden gaat langzaam iets soepeler. Ze kan mooi naast Dunja en Pippi staan doezelen nu, houdt niet meer die dwangmatige afstand.  Dunja zoekt regelmatig toenadering maar dat is nog een brug te ver. Ik hoop dat Dunja zal volharden in haar pogingen. 

Op de foto's ons eerste werkmoment samen in de longeerbak na 14 september toen ze net kwam. 

2 oktober

Bezoek aan de kliniek stond op de planning afgelopen vrijdag.  Auto voor de trailer, alles verder voorbereid,  enkele uren om het uur en later elk half uur Luna rescue gegeven, dus klaar voor de reis. Ik had twijfel of ik het moest doen. Luna krijgt langzaam iets meer vertrouwen in haar leefsituatie hier, begint wat vaker momenten van meer zelfverzekerdheid te tonen, maar de blik in haar ogen is bij lange nog niet wat het moet zijn. De sluier van onzekerheid en nog niet werkelijk geland zijn, is nog sterk aanwezig. Mijn twijfel bestond eruit dat ik bang was voor terugval van deze kwetsbare vooruitgang. 

Maar goed, als het tijd is zet ik de trailer open en loop er met haar heen. De verzorgster van Gita zou met me meegaan. Fijn dat ze er als tweede persoon bij is. Luna kent haar inmiddels goed. Kim geeft Luna vaak ook een knuffel en aai en zij voelt zeker ook al wat vertrouwd  voor Luna. 

Bij de trailer echter geeft Luna een héle duidelijke NEE. Niet in protest, niet in paniek maar in een  energetische boodschap. Ik durf hier niet weg want wat gebeurt er dan weer met mij!!  Heel zachtjes proberen we haar te overreden en vertrouwen te geven maar ze durft zich niet over te geven.  Ik stel me dan een doel: we gaan niet weg Luna, graag zie ik nu dat je een stukje op de trailer komt, al is het maar op de klep. Dan krijg je een beloning en gaan we terug naar je plekje.  En dat doet ze. Goed zo meid. Knap!!

Ik bel de kliniek af, stel dit bezoek uit voor onbepaalde tijd, breng de huurauto terug en er is weer rust. Het is goed zo Luna. Je krijgt de tijd. Je bent een schat. 

Hieronder een kleine serie foto's van vanmorgen. Lekker op de wei en ik kom met de camera aan. Vol overgave komt ze op me aan gestapt. Oortjes erop en blij me te zien. Prachtig.

26 september

Luna, wat ben ik blij met haar.  Ze  kreeg een  fijne behandeling van de osteopaat waar ze zichtbaar van genoot op de eerste controle momenten na waar ze even gevoelig werd geraakt. Er is een start gemaakt, in één keer alles voor elkaar maken was niet mogelijk. Er zou te veel onbalans optreden.  Ze is uit balans door overbouwdheid, onderstand voorbenen, scheef zijn  en op voor rustend  ook nog op wat weke kogels en gebroken voetassen.  (hoef niet recht onder kogel is een eenvoudige uitleg)

De onbalans, onderstand, overbouwdheid en het hangen op voor maakt ook dat ze geen rust kan vinden met rijden.  Luna werd met het hoofd afgebogen gereden waardoor de druk op de voorhand nog groter werd.  Voor Luna gaf dat het gevoel voorover te kantelen omdat haar bekken ook nog vaststond in gekantelde stand met strakke gevoelige spieren in dat gebied.   Dan rest er een ding te doen voor haar en dat is vóórwaarts lopen om het gevoel letterlijk voorover te vallen te ondervangen.  Achter komt niet mee zodat er daar geen spierontwikkeling kan ontstaan. Daardoor zijn zijkanten achterhand onbespierd,  is bij lendenen een scherp beeld te zien met gevoelig spieren en is er geen broekspierontwikkeling. 

De osteopaat  viel de vermoeidheid meteen ook op en de strakheid en scheefheid achter.  Er is een mooie start gemaakt Luna los te maken, spieren te ontkrampen/ontspannen en haar te helpen haar (horizontalen) evenwicht te vinden. Zoals je op de foto kunt zien is ze getaped. De kogels voor blijf ik voorlopig zelf tapen om met deze steun,  áchter te helpen tot rust te komen.  Als ze meer op kracht komt, is de kans goed aanwezig dat ze zichzelf meer gaat dragen en de kogels voor daardoor nog wat meer ontlasten en liften. 

Een prachtige start om mee verder te kunnen. We gaan ervoor.

Hieronder wat foto's van de behandeling en later lekker op de wei bijkomen van al dat gedoe aan haar lijf. 

19 september

Luna landt, ze aardt, voelt zich thuis. In recordtempo. Geweldig!  Alles wat ik doe of geef slaat enorm aan. Haar oogopslag verlevendigt, haar vacht glimt me tegemoet. Wat ben ik er blij mee! Natuurlijk is het een start en niks nog bevestigt, maar ze geeft aan hier te willen zijn en dat is geweldig.

Hieronder een ingesproken video van Luna op de wei en een foto van de oogopslag dag één (l) en vijf (r). 

17 september

Ze blijft op een veel groter stuk weiland ook volkomen rustig en loopt uren heerlijk te grazen. Top! Zo blij daarmee. Zo kan ze heerlijk haar overbelaste koppie leegmaken. Zelfs het wegbrengen van Dunja en Pippi vanmorgen vroeg naar een groot stuk land hier 100 meter verderop gaf geen drukte. Mijn aandacht, de rust hier, het doet haar goed. Ik bespeur kleine momenten iets van verzachting in haar ogen. Momenten met iets van openheid, doorbreken van de aversie tegen het leven zoals ze het beleefde.  Leuk dat ze meteen aan komt lopen als ik met de camera verschijn. 

Op de andere foto lekker slapen, rusten en uitbuiken daarna. Want de vermoeidheid is er natuurlijk nog wel.  Dat heeft tijd nodig.  En een leuk contactmoment met Dunja. 

16 september

Blij hoe het gaat met Luna. Met wat hulp gisteren om haar stal te gaan gebruiken, doet ze dat nu zelf.  Ze loopt lekker naar binnen om te eten en eet ook goed.  Het traumamiddel likt ze gretig op, dus dat is in ieder geval een schot in de roos.  Morgen hoop ik te kunnen starten met behandeling voor de maag.  De vacht is niet zoals die moet zijn ook, nog een teken aan de wand dat de maag niet lekker is.  Dus veel drang van mijn kant om daarmee bezig te kunnen. 

Ze is al wat aan het landen. Rustig op paddock en (klein stukje) wei.  Vandaag met een deken op voor het veel frissere weer, ze stond te bibberen bij het eerste buitje. De weerstand is  niet wat het zou moeten zijn.  Maar ook dat komt goed.  Haar lekker in de watten leggen nu, ze geeft een doodmoe beeld vandaag. Op paddock komt ze naar me toe voor een aai en ook de energiebehandelingen die ik voor het eerst gaf gisteren ondergaat ze gapend en met een beentje op rust. Heerlijk. Ze laat spanning en enorme vermoeidheid los. Dat is wat ik graag wil zien. 

Een aandoenlijk dier en wat prachtig om dit te mogen en kunnen doen. Luna springt ook zo mijn hart weer in, wat een mooie meid!

Op de foto hieronder een vermoeide Luna. Vermoeid "gewoon" van alles. 

14 september

Daar is ze dan. Mijn nieuwe ster en projectpaard Luna. Geboren 2015 en ongeveer 1,57. Luna komt uit Spanje en is begin dit jaar in Nederland aangekomen in zwaar verwaarloosde toestand.  Een hele lieve dame heeft zich over haar ontfermd met de bedoeling op haar gemak voor normaliseren gewicht, behandeling osteopaat en verzorging voeten en tanden  te zorgen, het rijden te bevestigen en dan dit najaar een nieuwe permanente plek te zoeken voor haar.  Mooi op tijd voor weide en stallingsproblemen zouden ontstaan.  Maar met Luna is deze periode van herstel veel te kort gebleken en lichamelijk en geestelijk zijn er dingen over het hoofd gezien die nog veel aandacht nodig hebben .

Op de onderstaande video hoor je me hardop denken bij de beelden die ik dan bekijk van de eerste sessie met Luna in de longeerbak.  Bezig zijn zo vergt verdeelde aandacht, enerzijds lichaam en anderzijds en vooral, interactie en poging tot verbinding.  Terug kijken is altijd weer extra verhelderend.

Luna laat een strak lijf zijn, geen mogelijkheid tot ook maar iets buiging in het lijf. De achterbenen knikken, lopen in ongelijke passen en het bewegingsbeeld is ongecoördineerd.  Testen doet geen ataxie vermoeden.  Luna heeft een enorme onderhals.  En een broken neck syndrome, één schouder zit nog vaster dan de andere, beide niet soepel,  ze heeft een pijnlijke rug, krimpt weg bij aanraking van de lendenen aan één kant, andere kant licht gevoelig,  ze is ongekend scheef, bekken , SI,  of beide zijn niet in orde.  Luna heeft maagklachten, staat sterk opgetrokken en is nerveus. 

In de omgang toont ze iets van zichzelf, van haar eigenheid.  Ik zie een heel sensitief paard die zich zo ontzettend graag zou willen kunnen verbinden. Luna is zachtaardig en toegankelijk maar durft niet goed.  Haar blik is naar binnen gekeerd gelijk manegepaarden dat vaak hebben. "Ik leef, maar tune liever uit, kan dit leven niet verdragen".  Onbegrepen, over het kunnen gedrukt, gepijnigd, ongezien en niet gewaardeerd. 

De vorige eigenaar heeft al heel wat bereikt als ik hoor hoe ze daar maanden aan een stuk vol stress zat. Nu is er al genoeg zelfvertrouwen om op dag  één rustig op een nieuwe plek een poos op de paddock te doezelen. Ze is dus in de afgelopen maanden al mooi gegroeid. Geweldig. Het is geen constante "staat van zijn",  maar dat ze zulke periodes laat zien en niet aldoor met scherp gespitste oren en aangespannen lijf de omgeving staat af te turen of rond ijsbeert is super. 

Er staan al heel wat dingen op stapel. Volgende week komt een behandelaar die een breed scala aan behandelmethoden in haar pakket heeft.  De week erna van de rug foto's en van de rechter kogel achter en gebitsbehandeling.  Ik start met behandeling van de maag zodra de spullen binnen zijn en een traumamiddel krijgt ze nu al.  De smid komt komende week. Verder veel aandacht maar geen werk. Haar lijf staat het niet toe en ook tussen de oren heerst een schreeuw om rust en kans tot landen, tot aarden en om zichzelf vinden in deze voor haar moeilijke wereld.  

Hieronder vind je de video van onze eerste werksessie, een foto van de start bij de vorige eigenaar, 2 foto's met daarop de in zichzelf gekeerde blik, en een foto van de dag van aankomst,  de verte in turend.