Vito

 

5 september

 

En daar gaat hij dan. Vanmorgen werd Vito opgehaald. Keurig netjes met laden en dan nog even poseren voor de afscheidsfoto. Het ga je goed kerel!  Je kunt weer gaan aarden, gaan settelen.  Een prachtige for ever home bij een heel verliefde eigenaar. Wat wil je nog meer.

 

De volgende dag al krijg ik een foto van Vito die zo blij is met z'n nieuwe vriendje. je vindt de foto hieronder ook. 

 

26 augustus

 

......En de plek werd gevonden.  Ik waak over de omstandigheden die worden geboden. Maar de paarden krijgen bij mij de keus, ze mogen hun eigen stem laten horen; mag ik dit mens, voel ik me goed bij haar.  Observeren en tijd geven om het dier de kans te geven het te vertellen. Soms gebeurt het bij het moment van ontmoeting meteen als de belangstellende het nog niet door heeft, heeft het paard al besloten en soms heeft het even tijd nodig. Zo ook bij Vito. Hij was toegankelijk zoals hij dat altijd is naar mensen. Beetje opdringerig, zoekend naar wat lekkers lijkt het op.  En Eveline en ik staan er gewoon, wijzen hem liefdevol maar duidelijk terecht op te veel opdringerigheid en laten gebeuren wat gebeuren mag.

 

En dan na een klein poosje parkeert Vito zichzelf naast Eveline, laat zijn hoofd vallen en gaat staan soezen in opperste ontspanning. "Hier wil ik zijn, bij haar is het oké, mag ik mee?" Ja kerel, dat mag je, nog even wat praktische dingen moeten er geregeld worden rond je nieuwe plek maar binnenkort ga je naar je for ever home.

 

Dankjewel Vito voor alles wat je mij ook weer leerde geweldig prachtig dier!  De nieuwe plek, zijn nieuwe vriend én dat mooie moment met zijn nieuwe mensenvriendin vind je hieronder. 

 

 

 

6 augustus

 

De eigenaar heeft met veel pijn in haar hart de conclusie getrokken dat ze nooit meer zal durven opstappen. En dat het daarom voor Vito beter is een plek te vinden waar zijn fijne kwaliteiten alle ruimte krijgen en goed uit de verf komen.  Daarom is de advertentie inmiddels op marktplaats gezet en ben ik op zoek voor hem. Dat gaat lukken!  Vito is echt een hartendief in de omgang en in staat zich sterk te verbinden met zijn eigenaar. De mooie en typisch eigenschap die Spaanse paarden zo bijzonder maakt.

 

Met deze tekst ben ik op zoek naar de ultieme plek:

 

Namens de eigenaar ben ik op zoek voor Vito naar een nieuwe thuis. Vito is 7 jaar, ongeveer 1,57 en lichamelijk weer fijn in orde. Controle op de kliniek en een uitgebreide behandeling van de osteopaat heeft hij achter de rug.  Vito is een heel rustig, zachtaardig en sociaal paard, aan de hand betrouwbaar en dapper.  Een koele kikker die niet gauw schrikt, sociaal is naar andere paarden en aanhankelijk naar zijn mens. Netjes trailermak.

Ondanks de zachtheid, de nuchterheid en aanhankelijkheid wordt Vito niet als rijpaard aangeboden vanwege een tot  trauma uitgegroeide angst voor afstappen waarbij hij in blinde paniek raakt.  Dit kan tot zeer gevaarlijke situaties leiden en diverse valpartijen waren al het gevolg. 

Wij zoeken vooral iemand die de zachtaardigheid van dit prachtige dier weet te waarderen en hem met liefde zal omringen. Bij voorkeur een plek bij iemand aan huis of zeer kleinschalige pensionstal.
We zoeken een plek bijvoorbeeld bij iemand die dit jonge paard wil betuigen en daarin wil opleiden. Door zijn koele karakter lijkt hij daarvoor heel geschikt. 
Of een plek als maatje voor een ander paard. Hij is sociaal en vriendelijk naar andere paarden.
Als coachingpaard zou hij het vanwege zijn rust en betrouwbaarheid zeker ook goed doen.

Op de link hieronder vind je zijn hele traject van lichamelijk herstel met foto's en video's bij mij de afgelopen weken.

Vito valt in een heel interessante prijsklasse.
Bij interesse graag een mail (riavanderveeken@gmail.com of bericht via deze site) of app 0624 167 362 met daarin je bedoelingen met Vito en wat je aan huisvesting hebt te bieden. Ik neem alle reacties serieus en antwoord z.s.m..
Alleen op prijsvragen krijg je geen reactie

 

 

2 augustus

 

De oefeningen om de achterhand te versterken en activeren gaan mooi. Vito begrijpt steeds beter de bedoeling en vooral, hij geeft goed  "aansluiting" op de  hulpen die ik vanaf de grond geef.  Vóórwaarts stappen, actief met ondertredend achterbeen.  Volgen, buigen, binnenachterbeen laten dragen in wending. Mooi!

 

De eigenaar vertelde me dat ze door medelijden omdat ze zag dat er pijnklachten waren,  niet meer de leider was die ze moest zijn.  Gebrek aan duidelijkheid maakt dan juist dat de verbinding die eigenaar en paard hebben minder wordt. Bij Vito uitte zich dat in hapgedrag en niet mee willen lopen aan de hand.

Het gedrag zat niet diepgeworteld. Hij is weer mooi attent en met groeiend respect voor de begeleider en dat uitte zich ook in de eerste les met de eigenaar.  Een mooi  herstellend evenwicht met haar in de maak.  Zo fijn dat zij besloot het rijden zelf te gaan doen. De optie een derde in te schakelen werd terzijde gelegd,  zoveel vertrouwen was er. 

 

De tweede les begon werkelijk prachtig. Een mooi gericht binnenoor, goed oplettend en super ontspannen. Zowel eigenaar als Vito. Wauw. Een betere start om het rijden weer te beginnen was niet denkbaar. Opstappen en afstappen op de kleine paddock gaf wat onzekerheid maar meer dan achteruit stappen was het niet. Dit was ook voor Vito normaal gedrag altijd al.  In de grote bak het aan de hand opstappen en rondstappen ging mooi. Eerst onzeker, maar zeker geen bokneigingen en gaandeweg losser, briesend nu en dan. Mooi om te zien. 

 

Maar dan. Het moment van afstappen gaf een enorme paniek en Vito schoot weg met een nare val van de berijder als gevolg. Wat zonde! Natuurlijk eerst voor de eigenaar en daarnaast ook voor Vito.  Want dit roept, logisch, veel angst op, zoveel zelfs dat opnieuw gaan rijden geen optie is voor haar. 

 

Van een in het rijden bevestigd paard van 7 jaar verwacht je niet dat hij door een val een trauma oploopt.  Toch blijkt dit nu het geval. In het afgelopen 1/2 a 3/4 jaar is er 2 x gereden en beide keren was er een valpartij waarna hij volledige rust heeft gekregen. De lichamelijke problemen die van die bokmomenten met val tot gevolg, de oorzaak  waren zijn recentelijk allemaal opgelost en Vito zit goed in zijn lijf. Maar wat nu blijkt is dat de valpartijen traumatisch waren voor Vito en door de rustperiode en het niet doorbreken van die traumatische schrikmomenten, dat trauma diep is gaan wortelen. 

 

Het kán doorbroken worden. Maar dat is een langdurig ( denk aan een jaar of langer) en  intensief proces en in zeer kundige liefdevolle en geduldige handen.  De kans op terugval die altijd aanwezig is, is zeker bij dit trauma direct ook gevaarlijk.  Ik persoonlijk zou nooit kunnen en willen melden dat hij betrouwbaar kan worden in het rijden.

 

In rust wordt er overdacht nu wat het beste is te doen met en voor Vito. Vooralsnog geniet hij van de weidegang en gezelschap van de anderen hier,  ga ik verder met versterken van de achterhand en kan de eigenaar eerst en allerbelangrijkst aan haar eigen herstel werken.   

 

Vito was door de val ook even van slag.  Aangeslagen zou ik haast willen zeggen. Er gebeurde iets in zijn systeem dat sterker was dan het vertrouwen in zijn eigenaar toen hij zich volledig in de paniekaanval stortte.  Wat extra aandacht en met het grondwerk bezig zijn laten hem landen.  Dat het afstaptrauma weer is versterkt laat daarnaast geen twijfel. 

 

 

 

23 juli

 

Vito, het wordt steeds leuker. Hij is helemaal geland. Nu hij weet dat hij kan gehoorzamen; dat ik er ben voor hem en hem help, laat hij al goed zijn onzekerheid vallen. De blik in zijn ogen wordt volwassener en stabieler. Mooi om te zien.. Natuurlijk heeft hij nog onzekere momentjes maar doorgaans zie ik een paard dat een stuk stabieler is en rustiger.

 

Ik werk nu met zadel en bitloos hoofdstel. Hieronder vind je twee foto's die tonen hoe een zadel hoort te liggen.  Want helaas paste het zadel wat gebruikt werd hem niet.  Laat het ook een les zijn dat een dikke shabrak, of wollen of siliconen onderlegger, dat nooit kunnen goedmaken.  Een zadel hoort  goed te zijn!   Laat een goede zadelmaker je daar in helpen. 

 

Een zadel dat te smal is, zoals in dit geval, in de boombreedte kan veel leed veroorzaken.  Het "babyvet" voor op de rug achter de schoft wordt dan als het ware weggedrukt maar door de constante druk op die plek en de pijnklachten als gevolg van de druk, kan er geen spierontwikkeling ontstaan.  Het zadel kantelt dan naar achter en veroorzaakt druk op de lendenen en bij ieder zitmoment in de draf komt de ruiter zwaar op de rug omdat ook de ruiter op dit acheroverhellende zadel haar eigen balans niet kan vinden.  Het paard gaat compenserend  bewegen, hij trekt als het ware zijn schouders op,  en voelt  beperking in schoudervrijheid.  Het beeld van overbouwd zijn en zo sterk op de kop hangen zijn mede hierdoor veroorzaakt.  Wanneer er dan ook in het rijden wat vaardigheid mist om sowieso het dier op eigen benen en rechtgericht te laten bewegen, is de spiraal neerwaarts met compensatiepijn in het hele lijf uiteindelijk niet te voorkomen.  

 

Gelukkig heb ik nu een goed passend zadel waar hij vrijelijk onder kan bewegen en ik oefen in de rijbak met buigoefeningen om de spieren in de rug op te rekken. Hij doet het netjes. 

 

Op onderstaande foto's zie je het zadel (links) zoals dat is gebruikt, de kanteling naar achter is te zien.

Daarnaast het zadel dat past. Met de rode en blauwe lijn geef ik het zwaartepunt aan. Op het te smalle zadel zal de berijder als vanzelf de benen te ver naar voor steken wat een stoelzit in de hand werkt. Op het plaatje eronder (bron: science equine)  is te zien wat dan gebeurt. Mooi weergegeven met de emmer die aan de achterzijde overloopt. De druk op de lendenen wordt door de gekantelde houding en druk te ver op de achterkant van het zadel aanzienlijk groter. 

 

 

 

20 juli

 

Vandaag weer aan het ondervinden en onderzoeken wat  kan, wat verantwoord is en wat echt niet goed is voor Vito. Bij de sessie aan de longeerlijn in de rijbak  bedacht ik dat werk in de longeerbak misschien toch wel mogelijk zou zijn en vandaag heb ik dat gedaan. Kort, rustig en met de bedoeling te observeren. 

 

Wat opviel was het duidelijk niet meer zo duiken op de voorhand.  Hij droeg zichzelf beter. En hij liet nu mooi regelmatig de hals ontspannen vallen en maakte zich lang. In de stap nagenoeg continu. Fijn!  In draf liep hij nog  tegen beperking aan van de spieren die weliswaar los zijn gemaakt maar nog niet versterkt.  Maar ook de knik vanuit  knie was er en af en toe en een verkorte pas.  Het voelt voor mij zeker als te zwaar voor Vito in dit  stadium.   Ik heb het werk beperkt tot even links en rechts goed observeren.

 

Hieronder een serie foto's van deze ochtend. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk vergelijkbare foto's uit te zoeken met die van 3 juli die hier een stukje onder  met uitleg zijn geplaatst. 

 

 

 18 juli

 

 Vandaag met Vito in de rijbak aan de lijn. Waar staan we nu precies. Wat staat je lijf je nu toe te doen. En ik was blij met wat ik zag.

 

De sessie vind je hieronder op een ingesproken video. 

 

 

15 juli 

 

Naar de kliniek vandaag. Een spannende dag. In het gesprek met de dierenarts krijg ik het advies om ook de rug op de foto te zetten. Met de eigenaar overlegd en ja, dat hoort er bij met de klachten die Vito toont.   Gelukkig zijn de foto's goed!  De rug ziet er perfect uit, zelfs niet de minste vernauwing zichtbaar. Een zeer kleine onregelmatigheid op de wervel bij de schoft mag geen naam hebben.  Dan de echo van de bal in de liesstreek.  De oude zaadstreng is verdikt tot een bal gevormd maar geeft een  rustig beeld en zeker geen abces. En het ziet er uit alsof de situatie al lang zo bestaat.  Bij onderzoek is iets dergelijks  wel eens een toevalsbevinding. En blijken er geen klachten door te zijn ontstaan vertelt de dierenarts me.  Ingrijpen om deze bal te verwijderen zou de klachten nu waarschijnlijk groter maken.  Trekkerigheid wordt als mogelijke klacht van deze bal gegeven. En dat lijkt mij nu precies de kern van alle problemen die zijn ontstaan.  Lichamelijk onderzoek van de dierenarts rond knieën, heupen,  littekens en het kreupelheidsonderzoek geeft buiten de bal geen echte bijzonderheden die leiden naar een reden tot fiks bokken.  

 

In de zadelmak- en beleerfase moet een paard heel wat gevoeligheden leren verdragen. Met een gezond lijf zonder beperkingen is dat voor heel wat paarden al een ware beproeving. Hoe vaak wordt er niet gezegd: Mijn paard is aan het puberen als er een aantal maanden frequent wordt gereden, vaak  nog met hulpteugels en wanneer er wat obstinaat gedrag ontstaat.  Dat heeft echter helemaal niets met puberen te maken. De lichamelijke ongemakken van het keurslijf waarin het dier wordt gedrukt nemen pijnlijke vormen aan en de weerstand daartegen is het logische gevolg. 

Bij een paard dat extreem dienend is zoals Vito dat is, ligt die grens voor hij protesteert enorm hoog. En dat dienende is wat uiteindelijk de door compensatiegedrag ontstane pijnen zo divers en groot heeft gemaakt. 

 

Vito is bij een handelsstal gekocht, geïmporteerd uit Spanje. 

Ik beschrijf vanuit persoonlijke overtuiging,  en concluderend uit wat zijn lichaam toont wat er moet zijn gebeurt:

Hij is beleerd en zadelmak gemaakt op traditionele wijze. Dwingend en zoals het wordt genoemd: professioneel. Dat houdt in dat er afbuigen van het hoofd wordt geëist tot achter de loodlijn om controle te houden over het dier.(broken neck syndrome als gevolg daarvan is aanwezig) 

Deze basishouding maakt dat de rug in zijn natuurlijk scheefheid wordt vastgezet en de spieren van de bolle kant verharden. (Vito had felle lendepijn en harde spieren in dat gebied)

Het betekent ook de achterhand niet onder de massa kan komen en de voorhand niet voor de massa uit kan grijpen en het onderste deel van de hals op druk gezet waardoor een zware onderhals ontstaat. (Vito heeft een onderhals)

De trekkerigheid in de liesstreek maakte dat Vito in het rechter achterbeen steeds verder doorzakte waardoor de rug naar rechts steeds verder doorzakte en er een rotatie ontstond, zijn knie en heup kwamen door de strakheid langzaam maar zeker lichtjes uit de natuurlijke stand.  (De rotatie van de rug was aanwezig, de spieren in  het rechter achterbeen stonden erg strak, zijn rechterknie en heup stonden onnatuurlijk naar buiten gedraaid en hij heeft een sterk verdikt castratie litteken)  De osteopaat spreekt het vermoeden uit dat er misschien een aangeboren afwijking in de stand is vanuit de heup, ik steun deze gedachten niet.  Wel kan in mijn beleving een externe factor in een later stadium dan dat ik hier meld de verdraaiing hebben veroorzaakt

 

Dan wordt Vito verkocht zonder keuring en krijgt een nieuw leven.

In de training in de eerste maanden valt vooral de spanning met opstappen op die meteen wel wegvloeit bij het wegstappen.  Verder is deze berijdster zacht in de hand en zeer van goede wil om een fijne verdere basis te leggen in  het rijden.  Er is echter niet genoeg kennis om Vito te leren rechtgericht op 4 eigen benen te lopen en dat maakt dat de in beginsel aanwezige  lichamelijke blokkades niet worden opgelost en de spiraal langzamerhand toch neerwaarts gaat.  Er volgt traagheid, niet meer voorwaarts "willen" wat niet als noodkreet wordt herkend.  Bij een afstraffing daarvan is de grens voor Vito bereikt. Een fikse bokpartij en een val tot gevolg.  Een half jaar rust, osteopaat en nieuwe poging bracht weer een bokpartij en val.

En nu is het de vraag wat precies de pijngrens overschreed.

Dat brengt me toch tot de conclusie dat er een externe factor moet zijn geweest die het lijf ineens zó geblokkeerd heeft en het zoveel pijnklachten gaf, dat Vito het niet meer kon. Ik denk daarbij aan een val, een glijpartij, met de heup tegen een staldeur lopen of iets van dien aard. Of in het geval van Vito, het zichzelf toebrengen van letsel. Vito kan in vrijheid spelenderwijs enorm en scheef uitslaan (zie foto) wat kan maken dat er in de rug of elders iets mis kan gaan waardoor de chiropractor/osteopaat er een klus aan heeft.  

Wellicht is de stand van de heup en de knie door een van deze factoren  ontzet met als gevolg de extreem strakke spieren in dat gebied wat samen maakte dat het echt niet meer ging.

 

Hoe dan ook. Nu de weg weer vervolgen. Wat kan, waar ligt de grens. De osteopaat heeft zijn lichaam goed behandeld en er is duidelijk al meer lossigheid.  Rug is nog stijf, maar hoe kan het ook anders, de rotatie was er al langdurig. De stand van het rechtervoetje is  iets gedraaid wat de natuurlijke stand lijkt. Het gebied rond de knie toont rustiger, de spanning is uit de spieren. Hij straalt tevredenheid uit.  Ontdekken of trainen tot nieuwe spierspanning zal leiden omdat er toch een lichamelijke afwijking is in heup en knie of is het te belasten en versterken. Ik geloof in het laatste!

Ik heb er zin in, we gaan aan het werk Vito.

 

 

 

 

 

 

14 juli

 

Deze week bezig met de gehoorzaamheidsoefeningen die vooral bestaan uit mee stappen met schakelingen, mee draven, achterwaarts, overgangen  aan de hand en niet happen.  Een korte impressie hoe dat gaat vind je hieronder.

Gehoorzaamheid creëren vanuit respect begint met één vraag om in gesprek te komen en verder is het een kwestie van respons op respons op respons. Waarom zeg ik geen actie reactie dan? Dat kan ik uitleggen: een reactie komt voort uit een, vaak emotionele, impuls.  Een respons komt voort uit een empathische wil tot verbinding.  En dat is wat we nodig hebben voor een goede communicatie. Het paard geeft ALTIJD de ultieme en juiste vorm van respons op wat WIJZELF hem vertellen te doen. Door als mens daarvoor de volle verantwoordelijkheid te erkennen, komen we tot eerlijke communicatie.

 

7 en 8 juli

 

Ik maakte enkele dagen terug wat foto's van de rug van Vito, zag er wat aan.  Hij zat vast, dat was duidelijk maar de scheefheid was voor mijn gevoel te goed te zien.   Het was moeilijk in beeld te brengen maar met het vergelijk met de foto van vandaag na de behandeling van de osteopaat wellicht toch zichtbaar voor de lezer van dit verslag.  

En dan vandaag de osteopaat. Als eerste benoemde ze het zwalken van het achterbeen en de vaste rug. De rug was inderdaad extreem scheef en werd als rotatie van de wervelkolom omschreven. Door de rechterknie die naar buiten gericht en geblokkeerd is,  is Vito in de wervelkolom gaan doorzakken.  De gevolgblokkades en pijnen zijn in zijn hele lijf waarneembaar.  Vito heeft problemen in de overdracht van de energie van achter naar voor waardoor de schouders ("driehoek")vast zitten (r meer dan l) en de druk op de kogels erg groot is. Dat wordt nog vergroot door de stand van de voeten,  Atlas zat vast. Spieren in rug, lendegebied gevoelig en strak. Kortom, al mijn constateringen klopte maar alles leek nog gevolgpijn en de kern was nog niet blootgelegd. 

 

Tot alle aandacht naar de rechter knie en heup ging en de osteopaat concludeerde dat de spieren in het rechterbeen/bil extreem onder spanning stonden door de scheefstand van de knie. Bij behandeling ontspande het been  redelijk en kwamen het rechterbeen en de knie in een wat natuurlijker houding en kwam de rug weer in normale positie.  De vraag die de osteopaat zich stelde was of het been van nature zo stond of zo was door factoren van buitenaf.  Ik geloofde beslist en dat puur op intuïtie dat het de invloed was van iets externs.  En gelukkig kon zij mijn overtuiging na de behandeling delen en ging het onderzoek naar de oorzaak verder.

 

Omdat de binnenzijde van de spieren van het rechterbeen zwaar onder spanning stonden leidde dat haar aandacht naar de lies en daar is een opvallend dik bloedvat zichtbaar.  Ook en nog opvallender is er bij de lies een balvormige verharding waarneembaar.  "achjee, iets mis gegaan met de castratie", het flitste meteen door mijn hoofd.  Het lijkt er sterk op dat er littekenweefsel zit in de spieren dat zo trekt  dat dit de oorzaak is van alle andere klachten die zijn ontstaan door compenserende beweging om aan die kernpijn/beperking in bewegen te ontkomen.

 

De behandeling van de osteopaat doet hem erg goed. Zijn hele lijf is nu zo los als maar kan en volledig ontspannen ligt hij daarna languit op de paddock. Heerlijk. de afspraak voor een echo van de lies en bult/bal is gemaakt. Deze week heerlijk werken aan wat correctie in de opvoeding. Geen arbeid op de volte en de smid die maandag zou komen is even uitgesteld tot na het bezoek aan de kliniek.  Vito is nu redelijk ontspannen op de spieren, zijn rechter achterbeen is nu beter bruikbaar.  Eerst moet ik weten of het littekenweefsel of de bult de beperking inderdaad veroorzaken en of hij daaraan geholpen kan worden.  Daarna gaan we weer verder.

 

Hieronder nog 2 foto's. Een van enkel dagen voor en een van vandaag na de behandeling. Ik zie een paard waar de spanning voor een groot deel uit is, alsof de scherpte eruit is. Heerlijk om te zien!

3 juli 2022

 

Vito, wat een lieve puppyuitstraling. Een prachtige en vriendelijke jongeman van 5 jaar die overduidelijk met pijnklachten heeft te kampen. De eigenaar heeft er een poos aardig op kunnen rijden maar daar kwam  verandering in. Vito is de berijder eraf gaan bokken en de eigenaar realiseerde zich gelukkig dat daar een goede reden voor moet zijn.  Diverse behandelingen hebben de klachten niet opgelost en nu is Vito hier. 

 

Als ik Vito bekijk vallen me een aantal dingen meteen op. Zijn voor en achterlijf lijken niet bij elkaar te horen.  Hij beweegt beide helften soms onafhankelijk van elkaar lijkt het wel,  en knikt door een achterbeen. Er lijkt een "breuk" te zitten op het bekken gebied.  Daar blokkeert het lijf.  Als hij vrij op de paddock wat rondloopt zwalkt hij soms vanuit de sprongewrichten.  De stand van de hoeven doet hem geen goed. Hij staat te plat wat tot extra belasting van de kogels leidt. Bovendien worden spieren en pezen in de benen en de schouders hierdoor geweld aan gedaan.  Vito lijkt met beide achterbenen met iets naar buiten wijzende knieën te staan.  Hij heeft een onderhals wat wijst op stuwen in plaats van dragen.  Stuwen doet een paard wat in twee stukken loopt; met holle rug dus.

Hij heeft een licht broken neck syndrome wat vermoedelijk terug te koppelen is naar de zadelmak-maak en beleerperiode. In de krul dwingen leidt in no time tot deze overbelasting blokkade.  Hij rust sterk op de voorhand en de spierdriehoek net voor de schoft, bovenin schouder is verdikt en strak. Vito heeft een strakke en gevoelige rug en de spieren achter zijn  slap. De lendenen zijn erg gevoelig. Hij beweegt redelijk groot maar ook heel slap. Controle op ataxie geven me zo in eerste instantie geen atactisch beeld. 

 

Hieronder een hele serie foto's van een freestyle sessie in de longeerbak. Ik heb de foto's van uitleg voorzien.  

 

2 juli 

 

Daar is Vito.  Dankjewel voor het vertrouwen dat ik met hem mag gaan werken. 

 

De eerste dag heb ik vanwege Vito's wat onzekere gedrag meteen al een sessie in de longeerbak gedaan waar ik de camera bij gezet heb.  Ik merkte dat hij het werk op deze manier niet kende maar wat daarnaast opviel was het korte tijdsbestek dat nodig was om in contact te komen en reactie te krijgen op al mijn hulpen vanuit lichaamstaal en dat hij geen sterke vluchtpogingen liet zien.

 

Dat geeft aan dat er weliswaar niet duidelijk met hem is gecommuniceerd in het longeerwerk maar ook dat er geen sterk conflicterende hulpen zijn gegeven, Daarmee bedoel ik dat er weinig hulpen zijn gegeven waarbij de lichaamstaal van de mens, haar gesproken woorden en/of gebruik van longeerzweep sterke tegenstrijdige signalen gaven. 

 

Hieronder de hele sessie ingesproken in beeld.