13 november
Ons afscheid. Een dikke knuffel op de dag van vertrek. Gita krijgt het geweldig bij een hele lieve dame. Zo blij met deze plaatsing en de plek waar ze komt. Plezierige warme plek in een kleine kudde, heel veel buiten, een droog stalletjes én een liefdevol nieuw baasje. Dankjewel Anna. Een heerlijke dag hadden we samen met de verhuizing. Dankjewel lieve Gita, je bent me lief!
13 oktober
Gita zoals het nu gaat. Rijden doen we aan aan de losse teugel. Zulke mooie momenten waarbij ze zo prachtig al aanneemt, zonder enige druk van achter naar voor gaat "sjouwen". Een heerlijk los en lenig lijf zonder enige blokkade en zo gemakkelijk bewegen. Een heerlijk dier om te rijden! Wat een prachtige basis om op verder te werken. Ik heb de laatste tijd veel aandacht gegeven aan de stap. Een moeilijke gang om mooi bevestigd te krijgen, maar ze doet het geweldig. In deze 15 maanden bij mij alle ruimte gegeven te groeien, volwassen en sterk te worden, ze is nog zo jong! Spelenderwijs en nooit lang of intensief getraind. Gewoon een heel blij paardje van Gita gemaakt. Daar draaide het om. Fantastisch.
5 oktober
Innemend dier noem ik Gita. Waarom...?
Op onderstaand filmpje vind je het antwoord.
Mijn vriendinnetje tijdens het wassen van haar staart, poetsen, verzorgen en opzadelen en opstappen. Zo leuk om met haar bezig te zijn!
De foto's eronder zijn van het rijden afgelopen maandag 30/9
1 oktober
Wat een bijzondere dag. Vanmorgen stond ik op met de gedachte dat het tijd is voor Gita om de wijde wereld weer in te gaan. Ze is er klaar voor.
Het onzekere, zoekende angstige paardje is veranderd in 15 maanden tijd in een zelfverzekerd, werklustig ontzettend lief mensenpaardje. Vol humor en speelsheid in gedrag met de andere paarden en met mij. Is de emmer voer leeg; ze begint ermee te gooien, een zweepje vergeten op te ruimen; gegarandeerd heeft ze het versleept. Emmer met poets spullen binnen haar bereik; heerlijk om die om te gooien. Ik zeg weleens tegen vrienden dat ze in een verkeerde lijf is geboren. Ze gedraagt zich als een speelse ruin. Heerlijk!
Angst voor mensen heeft ze niet meer, ze vertrouwt ze allemaal. De smid, de tandarts, de osteopaat, de dierenarts. Allemaal vriendjes nu. Ze is zelfverzekerd en vindt de wereld geweldig.
Ze werkt graag, al die tijd ben ik met beleid bezig geweest. Nooit overvraagd, nooit fanatiek. Vertrouwen en plezier in het werk stonden vooraan. Ze staat altijd te wachten als ik met het halster aankom als ze ziet dat ik zadel e.d. heb klaar gezet. Poetsen, eindeloos, ze geniet er enorm van. Maantjes knippen, staart wassen, benen wassen. Alles is geweldig, zo lang ze maar aandacht krijgt.
Ze gaat met groot gemak van de anderen weg, is trailermak en verkeersmak gebleken tijdens de wandelingen door het buurtschap die ik maakte en de ritten naar het bos. Ook tractoren doen haar niets. Rijden in het buurtschap heb ik een keer gedaan een poos geleden, dat ging prima. Gezien de ervaringen met wandelen lijkt me de weg op als er weer een vertrouwensband is met de nieuwe eigenaar, geen enkel probleem.
Rijden gaat fijn en met volle aandacht. Mijn aandacht gaat altijd naar het rechtrichten met een losse teugelverbinding. Dat gaat heerlijk. Ik kom niet aan de mond, wat zeker bij Gita met haar verleden al die tijd belangrijk was. Zo kreeg ze een rotsvast vertrouwen in de ruiterhand. Ik voel een steeds krachtiger gebruik van het achterbeen. Ze is rechtsgebogen maar houdt de linker teugel beslist niet vast. (Iets wat paarden doorgaans proberen te doen; de teugel van hun bolle kant proberen beet te pakken) Ze wendt op beide handen keurig op de buitenteugel in een mooie lengtebuiging.
Kortom, Gita is helemaal klaar om bij iemand die net zo dol op haar is als ik, weer nummer één te zijn. Zoals ze het zo lang was bij mij. Ik moet weer verder met mijn andere projecten die mij zo nodig hebben. Gita is zover dat ze het zonder mij kan.
Ik ga daarom ook nu de zoektocht beginnen naar de ultieme droomplek voor mijn dappere vrolijke meidje. Ik zoek een plek bij iemand aan huis, natuurlijk met soortgenoten. Ik zoek een gevoelige, lieve en zachtaardige maar ook doortastende amazone met ervaring. Ik heb Gita gevoelig aan de hulpen getraind, dat past niet bij een beginner. Ik zoek zeker niet een fanatiek wedstrijdgericht persoon. Maar een plek waar haar afwisseling wordt geboden. Dan blijft ze vrolijk en blij, zoals haar karakter is. En dat wil ik voor haar; een plek waar ze ten volle tot haar recht komt.💖
Op de foto hieronder zoals ze er nu uitziet samen met haar maatjes Feija, Wesley en Kobus
26 juli
Vanwege de hitte gewoon lekker even vakantie en hoofd en lijf koel houden in de wei. Samen met nieuw verworven vriedin Feija onder de sproeiers. Zo krijgt de hitte geen grip.
12 juli
"we zijn jarig"
Vandaag is Gita precies een jaar bij me. Wat een heerlijk jaar.
2,5 cm gegroeid, vol zelfvertrouwen en prachtig volwassen geworden.
4 juni 2019
Evaluatie na bijna een jaar. En wat een jaar, wat een traject. Boeiend, leerzaam met giga voldoening over de plek waar we nu staan, waar zij staat vooral!
Gita allereerst vandaag in de categorie revalidatiewerk gezet. Want alles bij elkaar hoort ze daar zeker thuis. De gevolgen van het Spanje verleden, de gevolgen van de blessure aan de atlas, de wolfstanden. Het wantrouwen in de mens, in de ruiterhand, de duidelijke pijnklachten. Het was niet zomaar wat waar Gita overheen moest groeien en van moest herstellen. En ze kreeg alle tijd. De eerste maanden heel weinig gereden, wel veel in de longeerbak, gewandeld etc. De hele geschiedenis is hieronder te lezen.
Maar nu alweer een poos rijd ik haar wat vaker. Ik blijf er iets behoudend in omdat ik het aller belangrijkste vind dat ze plezier krijgt en houdt in het werk Ze gaat goed en gestaag vooruit. Zeker heeft ze nog haar gevoeligheden, voornamelijk op het bit. Op het filmpje hieronder is dat ook te zien. Maar het is niet heftig meer en zeker niet schrijnend. Soms laat ze het even zien. Geduld, nóóit terug werken in de hand en zeker ook consequent zijn is het motto. Het is een dametje met pit en karakter. Ik heb langzamerhand mijn fluwelen handschoentjes uit kunnen doen. Ze staat er nu, kent nauwelijks nog onzekerheden. Prachtig, wat een krachtig zelfverzekerd beestje nu. Werklustig, blij, heerlijk eigenwijs en groeiend in kracht en ook in vertrouwen in de ruiter.
10 febr 2019
Gita gaat heerlijk. Al snel na het vorige verslag, merkte ik dat er toch wat aan de hand was wat haar beperkte. De atlas bleek de oorzaak te zijn. Die stond niet fijn. Ze kwijlde enorm en trok haar hoofd wat vreemd weg met hoofdstel omdoen, met longeren en rijden. Ik vermoed dat ze in Spanje is zadelmak gemaakt en daar zijn de methodes op veel stallen nog erg wreed. De littekens op de benen, de ontzette atlas, en dat samen met wat vluchterigheid met opstappen de eerste weken en het scherpe in reacties op de hulpen doet vermoeden dat ze niet zachtzinnig is aangepakt.
De atlas is door de chiropractor hersteld in september en dat gaf gelukkig verlichting. Omdat de blessure al lang aanwezig moet zijn geweest en Gita met deze blessure is zadelmak gemaakt, heb ik veel lichaamswerk gedaan om rust, ontspanning en vertrouwen te krijgen. Het filmpje hieronder laat zien hoe ze ontspant als ik dat doe. Toch was het allemaal nog niet voldoende. . Het was me na enkele maanden duidelijk dat ze nog steeds last had. Ze was soms wat boos zelfs met rijden, stampen met een voorbeen in draf, en een gekke kronkel in de nek haar hoofd scheef wegtrekken. Er was duidelijk nog/weer iets niet in orde. Ze wil zo graag, doet zo haar best maar was gewoon beperkt nog. Ze liep zeker met veel meer ontspanning, niet meer zo gespannen hoog opgekropt maar het was nog niet goed. Iets plaagde haar nog en omdat het gedrag herkenbaar was van voor de eerste behandeling van de atlas heb ik de chiropractor weer gebeld.
Die heeft haar weer geholpen begin januari en dat gaf verlichting. Duidelijk een zucht. "Zo, die zit goed" Alleen.... Met het manipuleren van de atlas is er vermoedelijk een spierscheurtje ontstaan in de nek die 5 weken nodig had te herstellen. De beste man kan er ook niks aan doen. De atlas moest hersteld en dit is iets wat alleen gemanipuleerd kan, er is geen zachte manier om de door grof geweld ontstane ontzetting te corrigeren. Maar eind goed al goed. De nek alternatief/homeopatisch behandeld met diverse smeersels en zilverwater en tijdens de weken rust die volgde heb ik haar enkel maar los in de longeerbak gehad. Ze heeft bewegingsbehoefte en zo kon dat goed. Ze is koel in het hoofd, we wandelden ook buiten in deze herstelperiode. Ze geniet daarvan en loopt dan heerlijk te briezen. Geen enkel probleem van huis te gaan, ze loopt met de oortjes erop rustig met me mee. Al hinniken de anderen, het doet haar niets.
Met rijden ging het na de gedwongen rustperiode fijn, de rust in het hoofd is wat beter nu, ze zoekt zelfs mijn hand al wat op. Ik heb in deze periode enkele weken rescue druppels gaan gebruiken voor het rijden. Een mild homeopatisch middel dat net even de scherpe kantjes afhaalt van de laatste restjes pijn-, stress- en andere nare associaties met rijden die ze had. Ze laat zich inmiddels onder het zadel in de gangen schakelen en dat is een grote stap. Een boost ook voor de nageeflijkheid en gebruik van achterhand. Op een zucht van me staat ze stil, op een kuitdruk gaat ze voorwaarts, galopovergang is zitten en daar gaat ze. Scherp aan de hulpen maar in betere ontspanning. Het wantrouwen in de ruiterhand wat ook een gevolg is/was van de atlas laat ze langzaam maar zeker los. Het onrustige gedrag volkomen negeren en consequent rijden met zachte hand zal langzaam maar zeker het vertrouwen herstellen, het rug gebruik verbeteren en de achterhand stimuleren.
Verder heeft ze niet dramatisch last meer van haar verleden. Zoals altijd is afleren moeilijker dan vanuit niets beginnen. Op dit moment kan ik zeggen dat ik een goede basis heb en we in fijne balans en vertrouwen samen het op een manier kunnen doen die haar lijf versterkt. En dat is genieten voor ons allebei. Hieronder ook wat foto's van de afgelopen periode met Gita. Wat ik prachtig vind aan al deze foto's is de uitstraling van eenheid. Want dat is uiteindelijk waar het om draait. Met dat stabiele fundament volgen de prestaties, of het nu gaat over dressuurmatig gymnastiseren of een bosrit maken, vanzelf.
24 december
Gisteren voor het eerst naar de binnenhal. Er werd net met groene en nog niet bevestigd gereden hengsten gewerkt. Dat gaf drukte en onrust. Even was Gita daardoor druk en liet ze zich wat meeslepen. Maar wat heerlijk te merken hoe groot haar vertrouwen is en hoe snel ze tot rust komt. Alsof ze me begrijpt als ik zeg dat er niks aan de hand is. Heerlijk gereden.
De tandarts is recentelijk ook nog geweest. Ik merkte weer wat gevoeligheid in hoe ze met het bit omging. Inderdaad wat kleine dingetjes. Kennelijk heeft ze op een steentje gebeten want er waren wat stukjes afgebroken en ze was iets scherp weer aan één kant.
21 november
Een van mijn favoriete bezigheden. Gewoon wandelen in het bos met mijn paard aan de hand. Heerlijk
18 juli
Gita, een mensgerichte maar daarin erg onzekere 4 jarige grote Spaanse E pony is hier om verder te beleren. Ze was bevestigd zadelmak. Wel onrustig in rijden en omgang, te snel, trekkerig met het hoofd en ze kwijlt enorm. In de omgang ontbreekt het haar aan vertrouwen in het eerlijke leiderschap van "haar" mens waardoor ze onzeker is, draaierig en druk. Behalve achterstallige verzorging lijkt er nu in eerste instantie verder lichamelijk niks met haar aan de hand. Ik ben benieuwd wat ik allemaal zal gaan ervaren met haar!
Littekens aan de kogels voorbenen zijn gecontroleerd door de dierenarts en de kogels zijn goed bevonden. Een wormkuur, weghalen van wolfstanden en vijlen van haar scherpe gebit vol haken én een goede beurt door de hoefsmid maken binnen no time uiterlijk een leuk verzorgd paardje van Gita. Tussen de oren tot rust komen en zich durven binden aan me vraagt alleen maar tijd.
Eerst nu longeerwerk, aan een bitloos hoofdstel of gewoon aan het halster om wat conditie te krijgen. Natuurlijk geef ik daarbij veel aandacht om juist met lichaamstaal de verhoudingen te bevestigen en haar vertrouwen geven. Ze durft zich inmiddels wat beter over te geven en is al rustiger. Een lief aanhankelijk meiske komt langzaam maar zeker tevoorschijn.
Wordt vervolgd!